Od 2017 r. nie ma już przepisu, który nakazywał pracodawcom poświadczenie pracownikom pozostającym u nich nadal w zatrudnieniu zakończonych okresów pracy na umowie na okres próbny lub na czas określony zawartych w ciągu 24 miesięcy, począwszy od przyjęcia pierwszego z tych angaży. Ten obowiązek, wynikający z art. 97 § 1 kodeksu pracy, został zastąpiony dobrowolnością – przy nawiązaniu kolejnego stosunku pracy świadectwo za poprzednie okresy wydaje się pracownikowi tylko na jego wniosek, który złoży w postaci papierowej lub elektronicznej. Chodzi o zakończone umowy albo wszystkie okresy zatrudnienia, za które dotychczas nie wydano świadectwa. W takim przypadku szef ma wystawić dokument w ciągu 7 dni od złożenia wniosku.
Te przepisy te zadziałają wobec nowych angaży. Natomiast dla tych funkcjonujących w czasie wejścia w życie regulacji, art. 22 ustawy z 16 grudnia 2016 r. o zmianie niektórych ustaw w celu poprawy otoczenia prawnego przedsiębiorców (DzU z 2016 r., poz. 2255) wprowadził przepisy przejściowe. Jeżeli 1 stycznia 2017 r. nie upłynął termin do wydania świadectwa na podstawie dawnych przepisów, pracodawca musi je wystawić za wszystkie zakończone na 1 stycznia 2017 r. okresy zaangażowania, za które pracownik nie dostał takich dokumentów. Ma na to czas do końca czerwca 2017 r.
Więcej informacji
Wystawiając świadectwo pracy, należy pamiętać o zmianach wprowadzonych rozporządzeniem ministra rodziny, pracy i polityki społecznej z 30 grudnia 2016 r. w sprawie świadectwa pracy (DzU z 2016 r., poz. 2292; dalej rozporządzenie). Istotnie zmieniło ono i uporządkowało zasób wiadomości, które muszą znaleźć się w tym dokumencie wydawanym pracownikowi po zakończonym zatrudnieniu.
Ważne modyfikacje dotyczą także uzupełnienia treści świadectwa w związku z nowelizacją kodeksu pracy o uprawnieniach rodzicielskich z 24 lipca 2015 r. (DzU z 2015 r., poz. 1268), która weszła w życie 2 stycznia 2016 r. Obejmuje to dane o wykorzystaniu przez pracownika urlopu ojcowskiego, rodzicielskiego i wychowawczego, a także o tym, czy ma prawo jeszcze wziąć ten ostatni.
Sprecyzowano także przepisy wątpliwe i utrudniające dawniej prawidłowe wystawianie świadectw. Bardziej konkretne są także regulacje o ich prostowaniu i uzupełnianiu. Pracownik ma teraz 7 dni na wystąpienie do firmy o sprostowanie świadectwa i tyle samo czasu na zwrócenie się z taką prośbą do sądu, jeśli pracodawca odmówi skorygowania dokumentu.
Na świadectwie nie potrzeba teraz pieczęci firmowej. Nowy wzór tego dokumentu nie przewiduje takiego wymogu.
Przykład
Pracownik był zatrudniony od 1 kwietnia do 30 czerwca 2015 r. na okres próbny i potem na dwie umowy na czas określony – od 1 lipca 2015 r. do 31 sierpnia 2016 r. i od 1 września 2016 r. do 31 sierpnia 2018 r. Czy przy wystawianiu świadectwa za pierwsze dwie umowy (próbna i na czas określony) pracodawca może wpisać okres zatrudniania całościowo, tj. od 1 kwietnia 2015 r. do 31 sierpnia 2016 r.? Czy obecnie nie trzeba już wpisywać szczegółowo każdej z rodzaju umów?
Zgodnie z instrukcją o wypełnianiu nowego świadectwa pracy wskazuje się okres zatrudnienia pracownika w związku z rozwiązaniem lub wygaśnięciem stosunku pracy. Podaje się także okresy poprzedniego zatrudnienia u tego pracodawcy, jeżeli nie wydał świadectwa w związku z rozwiązaniem lub wygaśnięciem poprzedniego stosunku pracy lub poprzednich stosunków pracy zgodnie z art. 97 § 1 i 1[1] kodeksu pracy. W praktyce więc pracodawca wydaje świadectwo, wskazując oddzielnie poszczególne okresy. W myśl regulacji przejściowych w razie niewydania świadectwa z lat poprzednich, można czekać wtedy na nie 24 miesiące, na wystawienie zaległych dokumentów pracodawca ma 6 miesięcy – do 30 czerwca 2017 r.
